Andries van den Broek woont in Rotterdam-Zuid als in 1940 de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Hij is op dat moment 7 jaar. De vijf jaar die volgen gaan hem niet in zijn koude kleren zitten. Hij vertelt over zijn ervaringen als jongetje in oorlogstijd.
Hij weet nog haarfijn hoe hij wakker werd en de vliegtuigen laag over zijn huis vlogen. Zijn moeder zei tegen zijn vader: ‘Man, de oorlog is begonnen.’ Andries: ‘We hadden geen idee wat een oorlog nu eigenlijk was’. Vanuit zijn huis in Zuid ziet hij de historische binnenstad van Rotterdam in vlammen opgaan. ‘Er dwarrelde op ons huis en in de tuin van allerlei verbrande snippers materiaal. Later gingen we met de tram, want die reed al snel weer, naar het centrum. Wat was er veel vernield, heel dierengaarde Blijdorp was weg. Alles in puin.’
Als Andries van school naar huis loopt, wordt hij aangehouden door de Duitsers. Hij mag niet verder. Vanuit de straat waar hij woont komen een aantal jongemannen op de fiets. De Duitsers houden ze staande. De fietsen worden op de grond gelegd. Er is wat gaande, maar wat dat weet Andries niet. Het volgende moment klinken er een aantal knallen. Drie van de mannen vallen dood neer, één weet te ontsnappen. Als Andries verder mag, loopt hij langs de dode lichamen in een plas met bloed. ‘Gelukkig komt ik uit een warm nest. Ik kon thuis gelijk mijn verhaal kwijt en ben goed opgevangen. Ik denk dat ik er daarom niet echt iets van over heb gehouden.’
De inmiddels 89-jarige Andries van den Broek woont in Epe. Hij kan mooi en aangrijpend vertellen over alles wat hij als kind heeft meegemaakt. In de documentaire "Een jongen op zuid" vertelt Andries op levendige manier over zijn belevenissen in de oorlog.
Reactie plaatsen
Reacties