Vandaag was ik op stap met een oudere vrouw met dementie. Er zijn meerdere vormen van dementie, zoals bijvoorbeeld alzheimer en vasculaire dementie. Dementie komt bij mensen op verschillende manieren tot uiting. Meestal vinden er karakterveranderingen plaats. Iemand wordt bijvoorbeeld gevoeliger, ondeugender of juist bozer of angstiger. Ook zijn er problemen met het geheugen, het plaats en tijdbesef verandert en lichamelijk gaat iemand met dementie vaak erg achteruit.
Zo ook de oudere dame met wie ik vandaag op stap was. Haar geheugen werkt niet meer, ze is gedesoriënteerd en ze kan niet meer goed lopen. Maar een rolstoel kreeg ik haar niet in. We konden daarom nooit eens fijn op pad. Jammer vond ik dat. Ik dacht dat het door ijdelheid kwam dat ze niet in de rolstoel wilde. Maar dat klopte niet. Op een gegeven moment was haar zoon tegelijkertijd met mij bij haar en samen kregen we haar in de rolstoel. Op de stoep liep ik naast haar terwijl haar zoon duwde. Ze greep mijn hand. Ze was niet te ijdel om in de rolstoel te zitten, ze was bang! Vervolgens heeft haar zoon haar een week lang elke dag meegenomen in de rolstoel en nu lukt het mij ook.
Als we er op uit gaan doen we steeds hetzelfde. De oudere dame wijst de weg, langs de stoep een geplaveid pad over, naar het centrum. Daar is haar favoriete terras, waar ze al jaren komt. We zitten daar een tijdje, drinken er wat en gaan na een drie kwartier, een uur, weer terug naar huis. Meestal gaat dat goed, soms ook niet. Er was een keer dat ze niet weg wilde. Ik kon helaas niet langer blijven omdat ik een afspraak had. Ook moest de oudere dame zelf op tijd eten, omdat ze suikerpatiënt is. We moesten gaan. Boos dat ze was, erg boos. Ze is heel regelmatig boos en dat zul je het weten ook. Ze kan enorm schelden. Die keer was het dan ook: ‘Je bent geschift’, zei ze: ‘hartstikke geschift’. Dit heb ik de hele weg naar huis aan moeten horen. Ach ik laat dat van mij afglijden. Ik weet dat het niet persoonlijk is. Het voordeel van dementie is dan weer, dat ze dit voorval ook weer snel vergeet.
Vandaag gingen we ook weer samen op pad. Dit keer was het wel heel erg aandoenlijk. Ze heeft twee knuffels. Die zitten altijd bij haar op de bank en daar praat ze tegen. Dit keer moesten haar knuffels mee. Nou prima toch, dan gaan zij ook mee naar het terras. En daar zat ze dan mijn oudere dame, met haar knuffels op schoot, achter een glaasje cola, iedereen te begroeten die voorbijliep. Een klein geluksmomentje!
Reactie plaatsen
Reacties