Ik heb vandaag een mozaïekwerk gevoegd en ingelijst, dat ik al jaren geleden gemozaïekt heb, en nooit heb afgemaakt. Ik kon het gewoonweg niet zien en had het bijna weggegooid. Ik vond het te pijnlijk. Uiteindelijk heeft het vijf jaar met de gemozaïekte kant tegen de muur gestaan.
Vandaag heb ik gepakt, omgedraaid en kon ik ernaar kijken zonder die pijn te voelen van toen. ‘Goh, het is eigenlijk best een mooi werk,’ dacht ik. ‘Zal ik het afmaken en in mijn atelier laten zien?’ Komend weekend 2 en 3 oktober zijn de open atelierdagen Noordoost Veluwe en daar doe ik aan mee. ‘Waarom niet?’, dacht ik; ‘Het is echt de moeite waard’. Dat ik dit nu doe is met recht een overwinning op mijzelf en daar kan ik van genieten.
Hoe zit het dan? Mijn werk komt op verschillende manieren tot stand. Soms word ik geïnspireerd door de natuur, soms door specifiek materiaal of een bepaalde kunstenaar en vaak ook door hoe ik mij voel. Dan verwerk ik emoties en vertelt het mozaïek een verhaal. Het werk dat vijf jaar weggemoffeld is geweest, heeft de titel ‘opgesloten’. Op de foto staat een deel van het werk. Daarop is aan de linkerkant een grot te zien, met daarin oranje glanzende scherven, deze symboliseren het ‘ik’. Ik voelde me opgesloten in mijzelf, in mijn leven, in mijn werk en was psychisch erg kwetsbaar. Ik werkte hard om daar mee om te kunnen gaan en om uit de put te komen. Op dat moment van mijn leven gebeurden er echter achter elkaar nog meer vervelende dingen. Mijn moeder overleed, de familie was het oneens met elkaar en ik verloor mijn baan. Vervolgens kreeg ik een auto-ongeluk. Dit liep goed af maar de schok, van het leven hangt aan een zijden draadje, kwam hard binnen. Nog geen week daarna kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik zat in zak en as. Wat was ik verdrietig, ontdaan en volkomen uit het lood geslagen. Uit die tijd is dit werk. Ik kon er niet naar kijken. Het herinnerde mij aan al die rottigheid.
Bijzonder is, dat ik nu andere dingen in het mozaïekwerk zie. Ik zie dat er enkele oranje scherfjes van het ‘ik’, zich ook buiten de grot bevinden. Ik had het werk dus ook ‘ontsnapping’ kunnen noemen. Misschien is dat, in het nu, wel een betere titel. Rechts op het werk is een boom die bloeit en groeit en een lucht met gele en blauwe stralen. De mooie buitenwereld was er dus al, al kon ik er toen niet bij. Mijn ‘ik’ is gelukkig helemaal uit de grot gekomen. De borstkanker is genezen. Ik ervaar nu wat ik kan, in plaats van stil te staan bij wat ik niet goed kan. Wie had vijf jaar geleden kunnen denken dat ik nu aan de open atelier dagen meedoe? Mijn creativiteit ontwikkelde zich steeds meer, naarmate ik uit die grot kwam. En andersom, deed ik steeds meer creatieve dingen waardoor ik in staat was te ontsnappen!
Creatief zijn geeft mij energie, plezier, ontspanning en inzicht in mijn gedachten. Het helpt mij bij het verwerken van gevoelens. Ik werk op die manier aan mijn persoonlijke ontwikkeling en zelfvertrouwen. Ik ben mij daardoor beter en gelukkiger gaan voelen en heb meer plezier gekregen in alles wat ik doe. En creativiteit groeit als je er mee aan de slag gaat. Dat gun ik jou ook en wens ik iedereen toe!
Reactie plaatsen
Reacties