Na 30 jaar sta ik weer voor de klas en geef ik sinds december Beeldende Vorming aan een aantal eerste en tweede klassen in het voortgezet onderwijs. Het duurde wel even voordat ik de ‘kneepjes’ van het docentenvak weer paraat had. In het begin werd ik voortdurend verrast door wat de leerlingen voor mij in petto hadden. Maar gaandeweg komt mijn ervaring, opgedaan in 10 jaar lesgeven aan Lhno/Ihno en Lts/Its, weer terug.
In december en januari ben ik nog nieuw voor de kids. Er is wederzijdse nieuwsgierigheid en het lesgeven lukt redelijk. Het gaat op en af. Doordat ik corona krijg en wat later een operatie aan mijn voet, is er lesuitval. Dat geeft onrust. In die periode geef ik ook ‘online’ les. Ik heb wel ervaring met online meetings, maar niet met het geven van een les. Dat wordt een vuurdoop. Op het intranet van de school vind ik gelukkig een uitgebreide toelichting over hoe je dit kunt doen. In het begin is het gehannes en de klas die het eerst aan de beurt is, krijgt wel zes uitnodigingen voor de online les. Gelukkig zijn deze leerlingen zo aardig dat ze mij tijdens deze les helpen, moed inspreken en uitleg geven.
Tijdens deze online lessen zijn er ook weer verrassingen. De PowerPoint laat bijvoorbeeld alleen maar de eerste dia zien. Wat ik ook doe. Met kunst en vliegwerk doorloop ik daardoor, zonder de presentatie, de instructie aan de leerlingen. In de tweede klas staan tijdens de online lessen opeens alle camera’s uit. Heel ‘unheimlich’ vind ik dat. Misschien is het vanzelfsprekend voor de ervaren online docent wat je dan moet of kunt doen, voor mij is het dat niet. Gelukkig wordt de opdracht begrepen en leveren de meeste leerlingen het resultaat de week erop in. De tweede online dag vraag ik de leerlingen of ze hun camera aan willen zetten. De meesten doen dit en ik vind het erg fijn om ze te zien. Weer wat geleerd.
Na het elkaar aftasten, volgt een periode van uitproberen. Dat vind ik zwaar. ‘Waar ben ik aan begonnen’, denk ik af en toe. Soms ben ik streng, soms ook niet. Ik wil graag door een positieve benadering de leerlingen stimuleren. Maar dat kan niet altijd en ik weet dat ik duidelijk mijn grenzen moet aangeven. En als ik dat doe, vind ik het belangrijk om mijn ‘poot’ stijf te houden, zodat het in ieder geval lijkt alsof er met mij niet te sollen valt.
Een tweede klas Kader/basis is een klas die het mij op een bepaald moment knap lastig maakt. Zo lastig dat ik drie leerlingen met een gele kaart eruit stuur. Gelukkig heb ik tijdens Beeldende Vorming aan deze klas een klassen assistent. We bedenken samen een strategie om deze klas en specifiek deze drie leerlingen in het gareel te krijgen. Het doel is dat de leerlingen weten dat storend gedrag niet kan. De drie uitgestuurde leerlingen krijgen in plaats van beeldende vorming een strafles. Ze moeten vragen beantwoorden en deze met de hand opschrijven. Een antwoord moet maar liefst 10 regels bevatten. Oh, wat hebben ze daar een hekel aan!! Het werkt! Afgelopen vrijdag waren de uitgestuurde leerlingen van deze klas weer in de les en het werd de leukste les van deze week. De kids waren zeer gemotiveerd en hebben super goed gewerkt. Na afloop zeiden ze zelfs: ‘Goh, wat was het een leuke les,’ en: ‘De les vloog om.’
Dankbaarheid voel ik dan, er ontstaat een band. De leerlingen voelen zich veilig. Dit zijn de kansen voor hun om te gaan groeien en zich te ontwikkelen. Het is zo fijn dat ik dit kan doen en kan mogelijk maken!! Dit is waarom ik onderwijs zo leuk vind.
Ps deze klas die dus lastig was, ging deze week goed. De klas die goed ging de afgelopen tijd, was vrijdag opeens erg lastig. Maar ja, dat is dus onderwijs!!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een herkenbare en openhartige blog.
ben benieuwd dat strafuur voor die 3 ll. heb je dat et de klas bedacht of met een andere docent?
Is het zo dat er veel ll. last hebben van ll. die allen maar bezig zijn met verstoren en door deze gerichte straf weer veilig voelen ?
poot stijf houden en toch onderhandelen met de klas of extern in wat werkt of staan er ineens andere ll. op die het lastig maken.
Dag Luci, dank voor je reactie! Wat ik indferdaad altijd lastig vind is dat een aantal leerlingen het verstoren voor de rest. Ik weet nog dat ik daar vroeger echt spijt van had, de aandacht die ik gaf aan de lastige leerlingen (ten koste van de aardige kids). Nu probeer ik dat anders te doen. In dit geval moesten de 3 leerlingen apart onder de hoede van een klassenassistent een lesuur schrijven (en dat vinden ze heel vervelend) en daarna een lesuur verder met het werk voor beeldende vorming. Vervolgens heb ik met ze gesproken. Uitgelegd dat wat mij betreft we met een schone lei beginnen, maar dat ik het gedrag wat ze vertonen (heb ik benoemd) niet wil. Ze beloofden goed mee te doen. Dit is één les gelukt. Hopelijk lukt het ook aankomende les!