Het is een heel bijzonder meisje, ons Bernersennen hondje Nova. Ik zou haar voor geen goud willen missen. Als je van zo ver gekomen bent zoals dit meisje is, en als je dan kijkt waar ze nu is, dan kun je alleen maar dankbaar voelen. Dankbaar dat wij dit samen met haar en onze twee andere Bernermeiden hebben kunnen en mogen doen.

Na 30 jaar sta ik weer voor de klas en geef ik sinds december Beeldende Vorming aan een aantal eerste en tweede klassen in het voortgezet onderwijs. Het duurde wel even voordat ik de ‘kneepjes’ van het docentenvak weer paraat had. In het begin werd ik voortdurend verrast door wat de leerlingen voor mij in petto hadden. Maar gaandeweg komt mijn ervaring, opgedaan in 10 jaar lesgeven aan Lhno/Ihno en Lts/Its, weer terug.

Afgelopen woensdag ging ik naar het ziekenhuis voor een operatie aan mijn voet. Ooit is één van mijn middenvoetsbeentjes gebroken. Daar heb ik toen niets van gemerkt. Maar daardoor is er botgroei ontstaan en is het vergroeide botje in aanraking gekomen met een ander botje in mijn voet en dat doet pijn!

Ja dat kan en het gaat zelfs erg goed! Drie Bernersennen dames, waarvan twee met een afschuwelijk verleden, gaan in de camper mee op vakantie. Onderweg ontmoeten we veel mensen die ons aanspreken. De ene keer vertellen we uitgebreider over de achtergrond van onze hondjes dan de andere keer. Dat is een beetje afhankelijk van de taal en de interesse. Sommige mensen zijn zichtbaar onder de indruk. Wat mooi! Wat bijzonder! Wat een leuke honden. Dat wordt gezegd in het Spaans, Frans, Portugees of Engels. We vertellen regelmatig dat het ‘secondhand dogs’ zijn of ‘rescue dogs’. Soms worden we verkeerd begrepen en denkt men dat de honden ons gered hebben. We moeten dan hartelijk lachen. Aan de andere kant denk ik ook, misschien is dat ook wel een beetje zo! Ze hebben ons in ieder geval geleerd wat dankbaarheid is, dankbaar voor wat zij toevoegen aan ons leven. Dat niks vanzelfsprekend is, hoe dapper je kunt zijn als je vanuit je diepe angst toch toenadering zoekt. Veel respect heb ik voor onze dames.

Ik heb vandaag een mozaïekwerk gevoegd en ingelijst, dat ik al jaren geleden gemozaïekt heb, en nooit heb afgemaakt. Ik kon het gewoonweg niet zien en had het bijna weggegooid. Ik vond het te pijnlijk. Uiteindelijk heeft het vijf jaar met de gemozaïekte kant tegen de muur gestaan.  

Ruim twintig brugklassers van de afdeling havo/vwo van de RSG NOV te Epe kozen voor de kunstklas. De andere mogelijkheden waren sport en techniek. Op de vraag waarom kunst, antwoorde een van de leerlingen: ‘Vooral omdat je dan zo lekker bezig kunt zijn met creatieve dingen.’

Je kunt er soms maar last van hebben. Dat je van alles zelf wilt kunnen maken. Worst maken, kaas maken, levensmiddelen roken, jam maken, inmaken van groenten en likeur maken. Zijn we onderweg op vakantie dan vinden we, al naar gelang welk seizoen het is, bosbessen, frambozen, bramen, wilde pruimen en wat zoal niet meer. We kunnen deze niet zomaar aan de boom of struik laten hangen, dus er wordt geplukt. Er is altijd een weegschaal mee, gelei suiker en potjes. Zo hebben we ons eigen speciale souvenir. In het voorjaar is de vlierbloesem favoriet, daar maken we limonadesiroop van en in de herfst plukken we de vlierbessen voor supergezond sap.

Vandaag was ik op stap met een oudere vrouw met dementie. Er zijn meerdere vormen van dementie, zoals bijvoorbeeld alzheimer en vasculaire dementie. Dementie komt bij mensen op verschillende manieren tot uiting. Meestal vinden er karakterveranderingen plaats. Iemand wordt bijvoorbeeld gevoeliger, ondeugender of juist bozer of angstiger. Ook zijn er problemen met het geheugen, het plaats en tijdbesef verandert en lichamelijk gaat iemand met dementie vaak erg achteruit.

Het is 6 juli een jaar geleden….. Onze dierbare Sara was in juni overleden. Een groot gemis. Een Bernersennen dame met karakter. We konden er vrede mee hebben. Ze had een mooi en lang leven gehad, was 11 jaar en 7 maanden. Nova van 9 en Joy van 2 bleven achter. ‘Geen drie honden meer,’ zeiden we tegen elkaar. Anton nog wat stelliger dan ik.

Begin 2020 had ik last van mijn voet, gevolgd door flinke pijn in mijn kuit en daarna een overbelaste knie. Ik kon nog alleen lopen met krukken. Het ging op en af. Dan weer wat beter, dan weer overbelast. Fysio hielp niet, podoloog kon geen uitsluitsel geven. Ik modderde door. Via een vriendin kwam ik terecht bij de chiropractor.

Ik heb niet eerder geschreven over het verlies van mijn baan. Dat is inmiddels bijna vijf jaar geleden en iets waar ik niet goed over durf te schrijven. Het voelt voor mij nog steeds als een nederlaag. Alsof ik gefaald heb, alsof ik het niet goed heb gedaan. Ik had voordat dit gebeurde nooit van mijn leven gedacht dat dit mij zou overkomen. Ik had zelfs voor mijn rechtsbijstandverzekering werk en inkomen niet verzekerd. Dat zegt wel wat.

Het is warm weer. De schapen worden geschoren. Een van de redenen is om myiasis te voorkomen. Myiasis wordt veroorzaakt door een grote groene vlieg. Deze vliegt komt op een wondje of op vieze wol af. Bij de staart kan de wol nogal eens vies zijn van de ontlasting. De vlieg legt eitjes en binnen twee dagen ontwikkelen deze zich tot larven, ook maden genoemd. Deze vreten de huid van het schaap kapot. Weer binnen twee dagen vreten de maden zich naar binnen. Als je dit niet op tijd ontdekt, overlijdt het schaap. Het risico op myiasis is vooral in de zomer groot vanwege de warmte. Omdat wij de ziekte zoveel mogelijk willen voorkomen, laten wij onze schapen vroegtijdig scheren door Jos de Schaapscheerder.