Pup Nora, Never a dull moment 😊

Gepubliceerd op 23 juni 2023 om 14:22

11 januari 2023 komt pup Nora, acht weken oud, bij ons wonen. We kennen haar al wel wat langer. Haar moeder Bernersennen Jillz, van Karina en Natasja, komt regelmatig bij ons logeren. Ook de week nadat ze bevrucht is. Nora is dus al als klein celletje bij ons in huis. Met Karina heb ik afgesproken dat, als er teefjes worden geboren, ik er graag ééntje wil. De laatste jaren hebben we herplaatsers gehad en de tijd dat we een pup in huis hadden is al meer dan 10 jaar geleden. Ik nader de 65 en wil heel graag nog één keertje een pupje in mijn leven. En zo komt Nora bij ons in huis, bij Anton en mij en onze twee Bernersennen herplaatsdames Senna van 7 en Joy van 4 jaar. Ze is ontzettend leuk, vertederend en gewenst. Soms denken wij ‘waar zijn we aan begonnen’.

Jillz heeft drie teefjes en 2 reutjes. Karina en Natasja houden teefje oranje en noemen haar Whizzey. Wij hebben daarna de keuze. Als snel nadat we op bezoek zijn geweest, verliezen we ons hart aan teefje Geel. Oké ze is met moeite op de wereld gekomen, ze heeft een knik in haar staart, maar o wat is ze leuk, lief en grappig. Teefje roze Sunny en beide reutjes vinden ook een mooi huis.

Als je, zoals wij, al lang geen pup meer hebt gehad, ben je hun streken een beetje vergeten. We komen er al snel achter dat Nora creatief is. Ze houdt van lezen, schrijven en kunst. Lezen dat doet ze in de reclameblaadjes en in een bibliotheekboek. Alles leest zij stuk. Het bibliotheekboek moet ik natuurlijk betalen. Schrijven doet ze met pennen en potloden. Als er maar eentje ergens ligt en ze kan erbij, dan vinden we die in stukjes terug. Kunst maken doet ze met de Oost-Indische inkt in een plastic potje. Ze bijt het kapot en maakt een prachtige vlek op het Perzische tapijt.

Op dit moment zijn we op vakantie met de camper. Ze is al eerder mee geweest. Dat was naar een camping met mensen met Berners samen op één plek en zo konden we alvast oefenen. Maar nu zijn we echt op reis, van plek naar plek. De eerste stop is een camperplek in Wijster Drenthe. We hebben een soort schapenhekje dat we van wielbasis voor, naar wielbasis achter opzetten. We zetten onze tafel en stoelen binnen deze omheining en de Berners kunnen los lopen. Dat is relaxed, want drie Berners aan de lijn is niet te doen. Binnen de kortste keren zijn dan de lijnen een warboel en zijn ze om de stoel- en tafelpoten gedraaid. Met het schapenhekje gaan we al enige jaren op stap en dat gaat heel goed. Tot nu toe dus … Eerst weet Nora zich langs de laatste staander te wringen en weg is ze. Opgehaald en terug geloodst. Vervolgens weet ze zich eronderdoor te werken. Weer achter haar aan. Tot slot springt ze er overheen. Uiteindelijk lijnen we haar maar aan, dat kleine monster.

Onze volgende stop is Bunde in Duitsland. We gaan via het hondenstrand bij Assen. Dat is erg gezellig. Het is altijd weer leuk om andere hondeneigenaren te ontmoeten. Nora blaft normaal gesproken alles aan wat ze vreemd vindt en vooral andere honden als we op een plekje staan, maar op het hondenstrand kijkt ze haar ogen uit en is ze wat timide. Joy vindt het water heerlijk en gaat tot haar middel in het water. Senna loopt heen en weer en komt alleen wat water drinken.

Eenmaal in Bunde besluiten we een restaurantje te zoeken en komen we terecht bij een Italiaan met heerlijk eten. Antonio, de ober, is helemaal weg van onze drie dames en vooral van Nora. Dat is ook wel logisch, want ze heeft nog steeds een babyharen kuif (Einstein noemen we haar af en toe) en ze is ontzettend charmant. Het is gezellig en jawel Nora zorgt weer voor een verassing. Ze wurmt zich los en voordat wij het in de gaten hebben, loopt zij op haar gemakje het terras af, richting de drukke straat. ‘Oei,’ roepen we: ‘Nora hier komen’ en gelukkig grijpt de man aan het laatste tafeltje op het terras Nora bij haar halsband en brengt ober Antonio haar bij ons terug.

De volgende dag is het heel erg warm. Tegen de dertig graden. We besluiten naar een bos te gaan, lekker wandelen, redelijk koel in het bos en verder doen we het rustig aan. Daarna gaan we die middag naar een hondenstrand in Timmel. Het is een klein strandje, maar wel lekker om even af te koelen. Nora doet al een paar stapjes verder in het water, dan bij het strand bij Assen. Joy springt van de steiger en gaat kopje onder. Ze weet niet wat haar overkomt. Ze zwemt naar de kant en is helemaal beduusd. Wat een dappere dodo!

Daarna is het gelukkig minder warm. We staan inmiddels in Emden in de haven. Het is een mooie plek met veel mogelijkheden om lekker te wandelen en uit te waaien. We bezoeken vrienden en de  volgende stop is Marienhafe. Het eerste wat we moeten doen, is zorgen dat we toilet legen, vuilwater lozen enzovoort. Terwijl we daar mee bezig zijn, drukken de honden op de vergrendeling. Alle deuren gaan op slot en de sleutel zit nog in het contactslot. Wij lopen om de camper heen. Achterdeur op slot, zijdeur op slot, cabinedeuren op slot. Wat een geluk dat het warm weer is en het raam aan de bestuurderskant zover open staat dat Anton, door met zijn been op de voorband te gaan staan, bij het slot en de sleutel kan. Oké, weer wat geleerd. Altijd de sleutel uit het slot halen als de honden binnen zijn. Dat Joy de radio aan kon zetten, wisten we al. Dat zij de richtingaanwijzer bedient, daar waren we ook van op de hoogte. Maar de boel op slot zetten, daar zijn we niet op voorbereid en welke hond dit op zijn geweten heeft, dat weten we ook niet!!

Vijf minuten na deze gebeurtenis zetten we de camper op een plekje op het gras. De honden laten we binnen, zodat we de plek klaar kunnen maken. We zijn drukdoende met het opzetten, vliegt er opeens een pup door het vensterraam van het portier naar buiten, vanaf bijna anderhalve meter hoogte. We schrikken ons helemaal rot. Gelukkig komt ze goed terecht in het gras. We pakken haar in haar kraag en zetten haar vast aan de lijn. De andere twee blijven braaf binnen, met open zijdeur, wachten tot wij klaar zijn en dat zij naar buiten mogen komen. Oei oei, wennen hoor zo’n monster pup. Maar ook: ‘Never a dull moment wit Nora!’ We zijn pas vier dagen onderweg. Benieuwd wat de rest van de reis ons nog brengen gaat!