Nova is vandaag ingeslapen. Ze is 10 jaar en 10 maanden geworden. Ze was zo sterk. Je kon aan haar niet zien of ze ergens last van had of pijn had. Een ijzersterke tante en nog superlief ook. Gisteravond bleek ze niet lekker. Wilde geen koekje en haar ogen stonden raar. Haar slijmvliezen waren koud en we vertrouwden het niet. Dierenarts gebeld en we konden terecht bij de spoeddienst in het dierenziekenhuis in Hattem. Daar aangekomen was er geen minuut meer te verliezen, het was een maagtorsie. Dan is de maag gekanteld, kan er niks meer in en uit en sterft de maag af. Er komen allerlei gifstoffen vrij en de hond vergiftigd zichzelf. Er moet acuut opgetreden worden en dat hebben de dierenartsen dan ook gedaan. Ze zijn lang bezig geweest en op een gegeven moment lukte het de maag terug te draaien. Er kwam allemaal vloeistof vrij. Stap 1 was gelukt, maar ze waarschuwden ons dat er nog een lange en onzekere weg te gaan was. We waren uiteindelijk om 1 uur ’s nachts weer thuis. Nova hebben we achter moeten laten en we hadden geen idee of ze het ging redden. Ik ging op de bank zitten schrijven en wat miste ik haar al meteen. Normaal ligt zij hier aan mijn voeten in het hoekje tussen Anton en mij op de grond. Als ik dan een drankje ga halen, neem ik soms wat cashewnootjes mee. Ons geheimpje, van Nova en mij, is dat ik er dan ééntje op de bank leg en zij hem stiekem opeet. Dat doe ik een tweede keer en dan is het klaar. Nova weet dat. Na het tweede cashewnootje is het ‘plof’ en daar ligt Nova weer op haar plekje. Gisteravond dus niet en nu weet ik inmiddels dat dit nooit meer zo zal zijn.
Afgelopen nacht ging de dierenarts nog een keer bij haar kijken. We waren al gewaarschuwd dat ze zo maar in zou kunnen slapen of dat haar maag weer vol kon lopen, dan was het einde verhaal en zou het niet meer goed komen. ‘Wat er ook gebeurt’, zeiden wij: ‘Als Nova maar niet lijdt.’
Vanmorgen waren we bij haar. Ze zag er monter uit. We wisten dat het nog steeds spannend was, want het moest nog blijken of haar maag voldoende hersteld was. We waren door het bezoek wel wat positiever en geloofden dat het misschien toch nog wel eens goed zou kunnen komen. Nova heeft ons altijd verrast met haar dapperheid, doorzettingsvermogen en kracht. We gunden haar nog wat extra tijd om te genieten.
Herinneringen schieten door mijn hoofd. Hoe Nova, toen we haar in Duitsland ophaalden met de camper, opeens tussen ons in kwam liggen in de voorcabine. Heeft ze toen een begin gemaakt om ons haar vertrouwen te schenken? Ik weet het niet, maar gedurende de jaren daarna is ze dat wel steeds meer gaan doen. Daar zijn wij haar erg dankbaar voor.
We zijn op allerlei plekken in Europa geweest met Nova, in Duitsland, Italië, Frankrijk, Spanje en Portugal. Uiteindelijk is ze op oudere leeftijd een bereisde dame geworden. Ze bleef wel in de camper onder de tafel zitten maar kreeg daar veel mee van wat er gebeurde. Ze trok altijd de aandacht mensen. Kinderen wilden haar graag aaien. Ze intrigeerde door haar tegelijkertijd kwetsbare en sterke kant. Haar toenadering verliep op haar manier. Zij kwam naar je toe als zij dat wilde. Soms als ze langsliep, kriebelde ik haar op haar rug. Dan bleef ze staan en stak haar kont toe. Dat vond ze lekker, dus daar mocht ik kriebelen.
Om half 5 vanmiddag belde de dierenarts dat het niet goed ging met Nova. Hij zou haar moeten opereren om te kunnen zien wat er mis was met haar darmen en maag. Hij verwachtte echter vooral slechts aan te treffen. Wij hadden al besloten om Nova geen operatie aan te doen. Het enige wat dan restte was om haar in te laten inslapen. Toen we vanmiddag weer bij Nova kwamen, zagen we hoe ze in die korte tijd alweer achteruit was gegaan. Haar ogen stonden dof, haar tong hing uit haar mond en ze had zichtbaar pijn. We hebben liefdevol afscheid kunnen nemen. Ze is vredig ingeslapen. We zijn erg verdrietig. Het leek voor ons altijd of Nova het eeuwige leven had. Lieve, lieve Nova, wie jij bent en wie jij was, is één van de bijzonderste dingen die ik in mijn leven meegemaakt heb. Dat neemt niemand mij meer af.
Diezelfde avond kijk ik uit het raam en zie daar een regenboog ......